İşte bu...

Gördüm, gördük, gördüler...

Ligin başından beri bahsettiğim o ruhu, o azmi, o oyunu Trabzonspor karşısında gördük... O ruhun nasıl bir şey olduğunun sahaya, tribünlere yansımasını hep birlikte izledik.

Farkındasınız değil mi? Ne yazsam bilemedim, nasıl ifade etsem diye düşündüm durdum. Tüm şehir kitlenmişti o maça... Sonucu düşünmeden, arma aşkına, Samsunspor sevdasına gelmiş tam destek vermek için oradaydık.

Öyle bir maçtı ki, kimse Samsunspor'a şans dahi vermiyordu. Biz yense de, yenilse de arma aşkına tüm şehir stadı doldurduk. Tam destek için oradaydık. İnanın sesim hala düzelmedi. Ben dahil kaç taraftardan "kalp krizi geçirecem" sözcükleri duydum.

Her gol ayrı bir kriz sebebi... Bu sefer aşırı sevinçten, aşırı gururdan... İşte bu, işte bu... Tekrar diyorum işte bu... Ligin başından beri istediğimiz, beklediğimiz Samsunspor bu.

Öyle bir maçtı ki, bu hasretle beklediğimiz, ısrarla vazgeçmeden peşinden gittiğimiz Samsunspor bu. Beklenen ruh bu. Açılan kapı bu, dualar, bekleyişler, tüm emeklerin karşılığı bu...

Sözde bir yanlışlık olmasın, karşılıksız sevdik, eyvallah sonuç ne olursa bizim Samsunspor aşkımız bitmez, tükenmez, mümkün değil aksi bunun. Ama bekledim, bekledik...

Çünkü biz o ruha hasretiz, görmek istediğimiz savaşan, vazgeçmeyen, oyunun ruhunu gösteren oyuncular ve takımdı. Bize bunu yaşattığınız için çok minnettarız. Bekleyişler yerini buldu, tüm şehir her daim arkanızda. Biz bu sevdaya gönül verdik, emek verdik ve bunun karşılığını savaşarak, o ruhu yansıtarak göstermenizi bekledik.

Siz o ruhu hep yansıtın, bizim kalbimiz zaten Samsunspor'a ait.