Ey ruh, tam olarak ne zaman gelirsin?

Başlık biraz ürkütücü olabilir. Belki bir çoğumuz küçükken ruh çağırma seansları yapmışızdır ya da biliyoruzdur.

Ancak başlıkta bahsettiğim ruh tabiki seanslarla çağrılan ruh değil. Aslında beni tanıyanlar, Samsunspor'u takip edenler hangi ruhtan bahsettiğimiz az çok anlamıştır.

Hani şu bizim takımda olmasını istediğimiz ve hasret kaldığımız ruh.

Mesela hani şu parasız olduğumuz zamanlarda olan ruh, şampiyonluk yarışlarında takımı, taraftarı saran ruh.

Yağmurda, çamurda, güneşte o ruhla ayakta kaldık.

Nihayet özlemini çektiğimiz Süper Lig'deyiz. İşte tam da bu sezon ihtiyacımız olan şey aynı ruh.

Taraftar görevini fazlasıyla yapıyor. Yeni transferler de bu sezon adına bizleri umutlandırıyor. Ancak ruhsuz bir takımın başarılı olma şansı yok denecek kadar azdır.

Taraftar ve kaliteli ayaklar o ruhu yakaladığında ise başarı kaçınılmazdır.

Evet, başlık birez komik belki bir filmi hatırlatıyor bize. Ancak taraftarın sesi olmayı kendisine şiar edinmiş biri olarak istediğimiz tek şey oyuncuların ve teknik heyetin sahada ruhuyla oynaması.

Yenebiliriz, yenilebiliriz de... Ancak taraftar sahada ruhu olan oyuncular görmek istiyor. Futbol bu, uzun lig maratonunda yenmek de var yenilmek de...

İsmi ne olursa olsun, genç, tecrübeli, bütün oyuncular sahaya yansıtmalı ruhunu, hissettirmeli kendilerini izletenlere... Ve taraflı tarafsız herkese Samsunspor'un markasını, Atatürklü arma altında oynadıklarını göstermeli.

Şimdi bunları neden yazıyorum? Neden takım ruhu üzerinde bu kadar durdum?

Ertelenen İstanbulspor maçını saymazsak, ilk üç haftalık periyodda maalesef sahada o ruhu gördüğümüzü söyleyemeyiz. Eğer ligde kalıcı olmak ve başarı yakalamak istiyorsak yönetim ve teknik heyet oyunculara Samsunspor'un armasını, markasını, büyüklüğünü iyi anlatmalıdır.

Yeni gelen oyuncular 1989 ruhunu, kazada hayatını kaybeden futbolcularımızı tanımalı ve bilmeli.

Taraftar görevini yapıyor. Şimdi sıra oyuncularda...

Şimdi soruyorum; Ey ruh ne zaman gelirsin? Gelirsen üç kere tıkla...