Z Kuşağı mı?

Ebeveyn sorunu yeni çağın en ciddi sorunlarından birisidir. Hiç yokluk görmeyen, hiçbir sıkıntı çekmeyen ve "hayır" kelimesini hiç duymayan çocuklar yetiştiriyoruz.

Sınıfta kalmak gibi bir derdi olmadığı için kaybedilmeyen bir oyunla çocuklarımızı hayata hazırlıyoruz. Sonra da bu çocuklardan mutlu olmasını bekliyoruz. Ancak yetiştirdiğimiz bu çocuklar mutlu olmayan, tatminsiz çocuklar.

Sadakat, vefa, kanaat, şükürden habersiz, haram ve helal gibi en temel kavramlardan ve insani duygulardan uzak bir nesil.

Sadece kendi doğruları olan, en ufak bir olumsuzlukta umutsuzluğa kapılan ve kendisinden başkasını düşünmeyen bir nesil.

O kadar yapay bir dünyada büyüyorlar ki, daha doğrusu büyütülüyorlar ki gerçeklerle yüzleştiğinde ya da yanlış yapılan bir şeyin doğrusu söylendiğinde şok geçirip depresyona giriyorlar.

Kendi dünyaları dışındaki hiçbir şeyi kabul etmiyorlar.

Bu çocukları, gençleri gerçek hayata pamuklar içerisinde hazırlayan ebeveynlerimiz ne kadar suçluysa eğitimciler de böyle çocuklar yetiştirerek aynı suça ortak oluyor.

Tek dertleri akademik başarı, kariyer, maaş ve varlıklı bir hayat sürmek.

Vatan, millet, fedakarlık lugatlerınde yok. Çünkü kendilerine bu bilgi ve eğitim yüklenmemiş.

Sonra da "Z Kuşağı" deyip, işin içinden çıkıyor, çağın getirdiği sonuç olarak görüyoruz.

Ama bunun suçlusu, tekrar söylüyorum önce anne babalar, sonra eğitimciler...