Bir şoförün hikayesi!

‘Ben de şoför dostuyum!’ adlı köşe yazıma çok olumlu karşılıklar aldım.
Benim için en önemli tepki İstanbul’dan bana ustamız, abim Ragıp Göker aracılığıyla mail atan Seval Demir hanımefendinin ulaşmasıydı.
Seval hanım bir şoför kızıydı.
Sınıf Öğretmenliği ve Almanca Öğretmenliği yapıp emekli olmuş.
Ve hemen aradım kendisini.
Hayat dolu.
İçten ve samimi.
Özgüveni çok yüksek bir hanımefendiyle konuştum.
Kör görmese de sezermiş ya ben de hemen bunu hissettim.
Seval hanımın hikayesi beni de duygulandırdı.
Ona sağlıklı bir ömür dilerken; yazılarımı her zaman okuduğu için de ayrıca teşekkürlerimi sunuyorum!
Onunla gurur duymamak elde değil…
Tüm rahmetli olan şoförlerimize mevlamdan gani gani rahmet diliyorum!
İstanbul’dan bana yazan Seval hanımın gönderdiği yazıda aynen şöyle yazmış hocamız.
‘Her gün Samsun gazetelerini okurum.
Beğenmediklerimi bile.
Sırf Samsun’a ait oldukları için.
Bugün Tufan İpek'in yazısı çok hoşuma gitti.
Çok da duygulandım.
Babam Sanat Okulu mezunu tornacıydı mesleği.
1960’lı yıllarda Zonguldak Kömür işletmelerinde çalıştı.
Bir kaç sene.
1965’te Samsun'a geldik.
Kendine bir minibüs aldı.
Ölene kadar da şoförlük yaptı.
Uzun yol şoförüydü..
Evimizde durmazdı, üç gün, beş gün, on beş gün aralıklarıyla eve gelirdi.
Çok yorgun olurdu.
Akşamları bizle konuşmak isterdi.
Sohbet ederdik.
O kadar yorgun olurdu ki uyuya kalırdı.
30 yaşından 47 yaşına kadar şoförlük yaptı.
4 kardeş olarak hepimizi üniversitede okuttu.
47 yaşında öldü.
Şoförlerin çoğu kalp krizinden ölür.
Babam aynı Tufan İpek’in yazdığı gibiydi.
Emekçi.
Alın teriyle kazanan.
Bizim için o Tufan İpek’in yazdığı gibi; gecenin aydınlığıydı.
Tufan’a teşekkür etmek istedim.
E postasını göremedim.
Ricam eğer onu görürsen çok teşekkür ettiğimi söyler misin?
Önemli olan teşekkür ettiğimi bilmesi..
Sağ olsun bana babamı hatırlattı.
Çook teşekkür ederim hepinize yazar olarak.
Memleketimden haberleri alıyorum sizden hep.
Sizin için normaldir ama benim için çok önemli.
Ben hep memleketimden uzaktım.
Bugün hem memleketimi hem babamı yaşadım.
Sağ olsun Tufan İpek.
Nazım geçtiği için yazdım.
Rahatsız etmek istemezdim.
Yüreklere dokunan yazılarına devam et.
Yakışmışsın bu mesleğe.’